sobota, 25 czerwca 2011

Gdzieś jest granica smutku...

1 komentarz:

  1. Nie jestes sama na swiecie Deszczu Kropelko. Jest z Toba "woda, ktora wchlania nostalgie". Kazda jej kropla zamienia sie w Twoja lze i w postaci deszczu spada na ziemie, a letnie slonko ziemie osusza. I drzewa, i kwiaty potrzebuja tej wody, wchlaniaja ja, dzieki niej zyja. Sporz Kropelko - cala przyroda pomaga Ci znalezc to swiatlo, ktore sie "wylania coraz jasniejsza poswiata". Tatko nie pozwoli, aby Twoje serduszko nie wytrzymalo rozpaczy. Dal Ci Czas, aby rany sie zabliznily. Wszystko, co Ci daje ma Wielki Sens :)

    OdpowiedzUsuń